"In God bewegen wij ons, leven wij en bestaan wij", aldus de diepzinnige en veelomvattende belijdenis die de apostel Paulus op de Areopagus uitspreekt tegen zijn toehoorders in Athene
(Handelingen 17,28). Een belijdenis die doet denken aan het volgende verhaal over een spin.

Er was eens een spin....Zo beginnen dat soort verhalen meestal. Maar goed, onze spin maakte een prachtig web. En hij weefde dat net met grote zorg. 't Werd wat je noemt een stukje vakwerk. De lijnen liepen zo prachtig allemaal naar het midden dat je de twee helften op elkaar had kunnen leggen en dan had dat precies gepast. Hij was tevreden en wreef met welbehagen in z'n pootjes- als dit biologisch bezien tenminste geen onzin is. In grote ijver en bovendien behoorlijk ingenomen met zijn prestatie liep hij nog eens alle draden af. Hij mocht eens iets vergeten hebben om te doen -- ook spinnen zijn per slot van rekening niet onfeilbaar. Ineens stond hij voor een draad waarvan hij zo gauw niet wist waar die vandaan kwam. Hij keek er eens naar en overmoedig geworden door zijn grote succes beet hij resoluut de draad door. Toen gebeurde het. Z'n hele kunstige net zakte als een zeepbel in elkaar. Hij had de draad doorgebeten waaraan zijn hele web opgehangen was geweest.

"Ach, dat geloof hoeft voor mij niet meer", zei die man. Hij was er niet op gekomen dat z'n hele leven er wel eens aan zou kunnen hangen. Maar misschien was het hem ook niet goed uitgelegd, had hij er slechte herinneringen aan, en had hij ook later niet de moeite genomen om het op een andere manier te laten uitleggen. Dat zijn allemaal vragen waar zo'n spin je mee laat zitten.

J.M.W.