Afgelopen week waren we als collega’s uit de nabije omgeving te gast bij beide voorgangers van het Apostolisch Genootschap in Rockanje. Het koor was er ook en zong de sterren aan de hemel. Ze vertelden enthousiast over ontstaan en over de gang van zaken. Zeer leerzaam, want ik merkte hoe weinig ik maar wist van dit genootschap. Gek eigenlijk, want we kerken op een steenworp afstand van elkaar...
Ze vertelden onder meer dat ze op vrijdag met de voorgangers van 8 groepen bij elkaar kwamen, de dienst voorbereiden voor zondag. En op vrijdag werd er ook ingedeeld wie waar voor zou gaan.
Wij, protestantse voorgangers, levend met een preekrooster dat al een jaar van te voren klaar moet zijn waren lichtelijk verbaasd, dat kunt u zich voorstellen. “Worden mensen daar niet onrustig van, en hoe vinden jullie dat zelf?”
Verwonderd hoorden ze ons aan: “ja maar, zo hou je het toch veel meer open voor jezelf en elkaar? Zo blijf je toch veel verwachtingsvoller en gezond gespannener? Is het bij jullie dan niet een keurslijf, wordt het niet saai, en hoe speel je dan in op nieuwe dingen?” Afijn, de avond vloog om. En lichtelijk verbouwereerd toog ik huiswaarts.
Ik weet niet of zij zelf de tekst van Paulus zouden betrekken op hun manier van doen, maar ik moest er wel aan denken. En wat dunkt u, zou die tekst daar bij passen of juist helemaal niet?
Ze hebben me wel aan denken gezet...

Veel meer zou er nog over die tekst van Paulus te zeggen zijn, maar ik laat het hier om der tijdswille bij, er moet nog verder ingepakt. Ik kwam daarbij ook het preekrooster voor het najaar tegen. En ik kan u vast zeggen dat in die diensten ikzelf alleen het woord zal voeren. Maar ja, of de Geest dat goed vindt, je weet het nooit helemaal zeker natuurlijk.

Mede namens Hanny, Gert Kwakkel