De tijd voorafgaand aan Pasen, ik kan me dat nog herinneren uit de begintijd van ons predikant schap, daar waren twee namen voor. En het was een strijdpunt. Of het nu lijdenstijd of veertigdagentijd genoemd moest worden.

We zitten er inmiddels weer middenin. De kindernevendienst volgt een nieuw project en dit jaar (volgend jaar wellicht weer anders - zie elders in de Binding) is het ook om de week dat er kindernevendienst is. Het wordt dus iets lastiger om als gemeente mee te doen in een project. Gelukkig is er de kalender die de diaconie heeft uitgereikt, een prachtig hulpmiddel om je voor te bereiden. Ook de filmavonden staan in dat teken: jezelf voorbereiden op Pasen.

En daar hebben we in de kerk 40 dagen voor gereserveerd, niet voor niets natuurlijk. Het doet denken aan allerlei bijbelse verhalen: uittocht en intocht, woestijn, plek van leegte én ontmoeting, van ontbering en zelfinzicht, van afhankelijk weten van God.
Tegelijk is het ook een lijdenstijd: want in deze tijd, door ons te bezinnen, merken we hoezeer onze wereld nog een plek is die nog lang niet volmaakt is. En realiseren ons ook hoezeer we daar soms zelf schuldig aan zijn. Dat we het lijden van anderen veroorzaken en dat we God verdriet doen, als het ware toevoegen aan Christus’ lijden zoals dat vroeger wel werd gezegd. Of anders gezegd: dat we nadenken over wat Christus te maken heeft met al het lijden dat we ervaren. Veertig dagen hebben we daarvoor, een symbolische tijd en als je het serieus doet dus ook een ‘gevulde’ tijd.
Kortom, ik geloof niet zo in die tegenstelling van vroeger: het zijn verschillende aspecten die in die namen verstopt zitten, zoals er ook verschillende lagen in de film zitten die we bekijken. En zoals er op de verschillende zondagen nu niet aan één project gewerkt wordt maar er verschillende lijnen aan u voorbij zullen komen.
Dat is vooral winst denk: je wordt verrast. En in de verrassing openbaart God zich misschien wel makkelijker dan in het ‘gewone’. We gunnen het elkaar, en we moeten er iets voor doen. Het is zowel genade als hard werken door tijd te nemen, na te denken, een kalender te volgen enz. Hopelijk is het voor u inderdaad ‘een tijd die door God gevuld wordt’.

Hartelijke groet, Gert Kwakkel