Eén van mijn leermeesters, professor Kuitert, schrijft in zijn veelgelezen en veelgeprezen boek over het christelijk geloof (“Het algemeen betwijfeld christelijk geloof”, uitgegeven bij ten Have- 25 jaar nadat het voor het eerst verscheen, is het nog altijd zeer de moeite waard om te lezen!) de prachtige en kernachtige uitspraak dat “vriendschap met de eeuwige God een eeuwige vriendschap is”. Vriendschap van mensen die je in de loop van je leven mag ervaren, is een teken van die blijvende vriendschap van God. Aan het einde gekomen van predikant-zijn in actieve dienst, waarvan ruim 10 jaar in Rockanje waar wij met zoveel vreugde wonen, willen wij u van harte bedanken voor alle vriendschap die we hier mochten en hopelijk nog lang zullen mogen ervaren. Ik vond een tekst die afkomstig is uit een klooster in Tongerlo met daarin woorden die voor zichzelf spreken:
Dankbaar is ons hart, Heer, en vervuld van vreugde.
Als vreemden zijn wij hier gekomen, als vrienden vonden wij elkaar.
Wij zijn de takken van één boom, van hetzelfde huis de gangen.
Wij hebben naar elkaar geluisterd en konden spreken met elkaar.
Een antwoord kwam op vragen, en waar geen antwoord was, daar groeide hoop.
Wij weten ons door elkaar gedragen, terwijl wij nog onderweg zijn naar U, onze God die ons zo nabij bent.
Wij nemen wat hier groeide en wat wij hier beleefden en beleven in vertrouwen mee de toekomst in, om verder van- en mee te leven en wij vragen over elkaar en over ons, Uw zegen.
J.T.A. Wilschut-Hoogstrate
J.M. Wilschut
