Het is een bekend gegeven dat onze westerse (Romeinse) traditie van de christelijke kerk meer de nadruk heeft gelegd op Goede Vrijdag dan op het Paasfeest. Dit in tegenstelling tot de oosters-orthodoxe tak van de christenheid waar Pasen hét grote feest is, een stukje hemel op aarde. Maar natuurlijk maken ook wij ons dit jaar op om Pasen te gaan vieren en op verhoogde toon te zingen van de Levende. Wijlen Toon Hermans schreef in zijn boek: "liggen in het gras" ooit een gedicht met als titel: "ik leef".

'Ik leef', zei ik, 'ik leef'
en ik hoorde dat ik het zei
maar plots'ling dacht ik: 'neen, niet ik
maar er leeft "iets" in mij...'
het is dat wonderlijke "iets"
dat zorgt dat ik besta
en ik? Nou ja, ik ben er wel
maar ach...ik kom en ga
want als mijn "tikje" niet meer slaat
dan staat mijn "ikje" stop
maar het grote "iets" dat blijft en blijft
het "iets" dat houdt niet op;
en of ik zing of fluit of fiets
rechtop zit in mijn bed
ik voel van binnen steeds dat "iets"
mij in beweging zet.

Als ik dit gedicht lees denk ik: hier had ook het woord pasen boven kunnen staan. Misschien niet met hoofdletters, maar met kleine letters. Pasen zorgt ervoor dat een mens kan zingen, fluiten of fietsen; dat het leven leefbaar is- of weer wordt. Wat weldadig bij mij over komt in dit gedicht is de aandacht voor het gewone leven. Met de nodige humor ook: mijn "ik" is ook maar een "ikje". Dat "ikje" scharrelt wat door het leven. Het is ook erg kwetsbaar, dat "ik" van mij. Het moet door "iets" beschermd worden. Het woord "God" valt nergens in het gedicht, maar Toon Hermans, diep gelovig mens als hij was, verwoordt hier wat mij betreft zonder twijfel het geheim van Pasen. Want een geheim, een mysterie blijft het. Wie het paasevangelie uit elkaar gaat rafelen om er achter te komen wat er nu precies gebeurd is, verliest dat geheim. Pasen wil zeggen: er is een God die blijft. Als de weg van Jezus dood-loopt is dat een geweldige breuk. Een zwart gat waar je niet doorheen kijkt. Maar als Jezus zich overgeeft met de woorden: Vader, in Uw handen beveel ik mijn geest, dan geeft Hij zich over aan Hem die een God van levenden is en niet van doden, want voor Hem leven zij allen (Lukas 20,38). Deze God heeft Jezus opgewekt, dwars door de dood Hem opgenomen in Zijn schoot. Het geheim daarvan geeft Hij niet prijs aan nieuwsgierige wijsneuzen. Maar deze God is wel de Enige die op Pasen dode dingen, situaties en mensen in beweging kan krijgen.

J.M.W.