Het Zuid-Limburgse Mesch, het zuidelijkst gelegen kerkdorp in ons land, werd op 12 september 1944 als eerste plaats in Nederland bevrijd. Vanuit Mesch verdrijven hoop en opluchting vier jaar angst en onderdrukking. In de maanden daarna werden grote delen van Zuid-Nederland bevrijd, maar het zou nog tot mei 1945 duren voor de rest van ons land in handen was van de bevrijders.
Ter herdenking van 75 jaar vrijheid volgt de NOS een jaar lang het nieuws van de bevrijding, alsof het nu gebeurd is. Die historische beelden maken nog altijd een diepe indruk op ons mensen. Geen land in West-Europa, Duitsland uitgezonderd, kwam zo beschadigd uit de Tweede Wereldoorlog als Nederland. Maar in korte tijd werd door samen de schouders eronder te zetten op de puinhopen van WO2 een nieuw, modern land gebouwd.
Een gevleugeld en in de communicatiewereld veel geciteerd spreekwoord luidt: ‘Een beeld zegt meer dan duizend woorden.’ Een beeld maakt nu eenmaal een sterkere indruk op de kijker dan een uitgebreide tekst.
Ook in de bijbel, bepaald geen geschiedenisboek dus, wordt veel in beelden gesproken. Zo wordt de kerk bijvoorbeeld ‘een lichaam met vele leden’ genoemd (1 Korinthe 12). En al die leden hebben verschillende gaven. ‘Gebruik die om elkaar te dienen’, zo lezen we in 1 Petrus 4 vers 10. Dat kan middels spreken, maar ook door de handen uit de mouwen te steken, lezen we vervolgens in vers 11. Beide gaven zullen we in de tijd die voor ons ligt hard nodig hebben. Je hebt altijd wel mensen, die ergens behulpzaam mee willen zijn. Dat geldt voor de wereld om ons heen (omzien naar elkaar als diaconale taak), maar ook in onze kerkelijke gemeente (als instituut, en als plaats van samenkomst om te dienen en geïnspireerd te worden). Petrus zag dat ook, sprekend over de gaven. Het zijn de gaven die God gegeven heeft, daar begint het bij. Ze zijn niet van onszelf, we hebben ze van God ontvangen. We zijn een instrument in Gods hand.
Bij de aanvang van dit kerkelijk jaar werd al duidelijk dat voor de (weder)opbouw van onze gemeente handen uit de mouwen gestoken moeten worden en voor het verbinden van de verscheidenheid zijn mensen met de gave van het spreken nodig. Hoe sterker de kracht van betrokkenheid bij het gemeenschappelijke doel, des te meer spanning van verscheidenheid het samenwerkingsverband kan hebben. Op de drempel van een nieuw jaar zal er vanuit de Kerkenraad wellicht een beroep op u worden gedaan om komende vacatures te vervullen.
Om u een indruk te geven: in 2020 zijn, op een na, alle pastorale ouderlingen aftredend. De praktijk wijst uit dat de zoektocht naar mogelijke opvolg(st)ers veel tijd en energie vergt. Maar wellicht zegt u, dit alles gelezen hebbende: laat ik zelf initiatief tonen en mij voor een ambt of taak aanbieden. Samen de schouders eronder zetten in woord en daad.
Ebco Vriend
